Nullabor en Uluru

Bedankt voor alle reacties en alle goede wensen voor het nieuwe jaar.
We wilden enkele dagen in Esperance blijven en even lekker uit te rusten aan het strand,maar helaas, het is grote vakantie, dus giga druk en 2 keer zo duur.Dus voor ons tijd om op te stappern en verder te trekken.
Van Esperance naar Norsman. Niet zoveel km maar wel heet 44 gr. Hier hebben we info gehaald over de Nullabor. Het is 2000km en de betekenis van Nullabor is Tree Less, dus zonder boompjes en dus kaal. De Nullabor is een begrip hier in Aussie. Je kunt na het volbrengen een certificaat krijgen.
De 30e zijn we de Eyre Highway opgegaan.( Nullabor) Daar hebben we foto's gemaakt van de afstanden en de road signs. Zo ook van het langste rechte stuk weg van Aussie 146km. We hebben het stuur vastgezet, een steen op het gaspedaal gelegd en zijn achterin een kaartje gaan leggen.
We zijn voor de nacht opgestoken in Cocklebiddy Roadhouse. We zijn achter een bus gaan staan, want het stormde als een gek.
Donderdag, de laatste dag van het jaar. Dit jaar geen oliebollen en appelflappen,wel spectaculaire uitzichten op de zuidkust met haar enorme cliffs en daarna lege vlaktes met veel wind.
We moesten deze dag onze horloges 2 keer verzetten. De 1e keer 45 min. vooruit en de 2e keer 1 uur en 45 min vooruit, dus deze dag schoot lekker op. Het was koud en winderig met zo nu en dan regen. Gestopt voor de nacht bij het NULLABOR Hotel/Motel/Roadhouse. Een plekkie gezocht op een beschut plaatsje achter een grote container, met uitzicht op de boomloze vlakte.
We waren blij dat we in zuid aussie waren, anders hadden we middernacht niety gehaald. We hebben om 22.00 uur alvast een fles champagne open getrokken met een toastje en een stukje kaas.
EN NEE NIELS,er was geen vuurwerk, zelfs geen rotje of een knal uit een uitlaat. We hadden wel miljoenen sterretjes aan de hemel.
We hebben nipt de 12.00 uur gehaald.
Aan de omgeving was niet te merken dat het oud op nieuwjaar was. Niemand was buiten.
Nieuwjaarsdag op weg naar Ceduna, daar moesten we stoppen voor de fruit fly inspection. De auto werd door gekeken, we hadden niets om in te leveren, dus konden we door rijden naar de Toeristeninfo, waar we ons certificaat van de Nullabor in ontvangst konden nemen.
Daarna doorgereden richting Port Augusta.
In port augusta ,65 liter water ingeslagen voor de volgende 3000 km naar Uluru, waar je onderweg geen drinkwater uit de kraan kan tappen.
In Coober Pedy, de opal stad van de wereld, leven de mensen grotendeels onder de grond. De temperatuur loopt er vaak op tot boven de 50 gr C. De ondergrondse woningen en opal mijnen blijven het hele jaar door op 24 gr C. Dus heerlijk om te verblijven.
Vanuit Coober Pedy beginnen we in het Centrale gedeelte, het rode hart, van aussie te komen met afgeplatte bergen en de vele zoutmeren, waarbij je ongerveer 250 km door Aboriginal gebied gaat, waar geen roadhouse of rustplaats is.

Uluru, iedereen waarschuwde ons voor de enorme hitte en dat we heel veel water moesten mee nemen en drinken. Ons Uluru was regenachtig en toch wel een beetje kil. Men vertelde ons dat het 9 jaar geleden was dat het zo kil was en zoveel regen was gevallen.
Wij hebben de primeur een grijs Uluru mee te maken, terwijl men normaliter een rood Uluru meemaakt.
Dit is ook voor de 45 km verderop gelegen Olga´s.
We hebben geen sunset en sunrise mee gemaakt omdat het de hele dag bewolkt was en regelmatig behoorlijk regende.
De klim naar boven was dicht.
Wel hebben we nu, omdat het koel was, de grote ronde van 10 km erom heen kunnen lopen. Op verschillende punten werd er uitgelegd welke betekenis de Aboriginals er in het verleden aan hebben gegeven en voor hun is het nog steeds een heilige plaats.Er hangtnog steeds een hele aparte eneergie.
De track rondom de olga´s was fantastisch, ondanks de wind en de regen.
De hele nacht flink geregend, net even 1 uurtje droog, de tent nagenoeg droog opgebroken. Onderweg naar Kings Canyon, zie we grote geulen en flinke plassen langs en op de weg, waar we heel rustig door heen moeten rijden.
In Kings creek station gestopt voor de nacht. Daar hoorden we dat we niet verder konden en dat de weg en de Canyon afgesloten waren door het water. Verderop stond een auto vast in de modder en in de 1m hoge water stroom. Alle bussen van adventure tours konden ook niet verder.
Veel regen en een drukte van belang daar op dat station.
De volgende dag was het water wel gezakt, maar de verwachting was nog veel meer regen, dus we kregen te horen.`Get the Hell out of here`. Dat hebben we ter harte genomen en zijn meteen vertrokken, maaaaaaar Thea moest nog eerst een foto van de gestrandde auto maken en de blokkade zelf zien.
Op de weg terug nog enkele dikke vette buien gehad.
Dan kom je van het ene op het andere moment weer in de extreme hitte terecht. Op weg van Coober Pedy naar Port Augusta was het ongeveer 50 graden en het leek wel of er een verfstripper op je gezicht stond..
We zijn nu van Port Augusta op weg naar Adelaide, in een lekker temp van ongeveer 27 gr.C.

We hebben besloten onze reis een stukje in te korten. Nw Zeeland hebben we geskipt. De extremen waar je hier in Australie mee te maken krijgt zijn enorm en de vermoeidheid begint nu toch wel toe te slaan.
We gaan nu via Melbourne onderweg naar Tasmanie en willen begin maart weer in Sydney eindigen, waarna we half maart naar huis vliegen.
.
groeten aan iedereen en tot mails

of anders tot over ongeveer 60 dagen.